Aandrangincontinentie

Er zijn verschillende oorzaken van aandrangincontinentie. Hoewel ouderdom op zich geen oorzaak is, komt deze vorm van incontinentie veel voor bij ouderen. Ook mensen met een zenuwaandoening of dementie krijgen vaak te maken met deze vorm van incontinentie. Andere oorzaken van aandrangincontinentie zijn een (goedaardige) prostaatvergroting of blaasstenen. Overgewicht, stress en medicijngebruik kunnen bijdragen aan het ontstaan van aandrangincontinentie. Vaak gaat aandrangincontinentie gepaard met een overactieve blaas. Mensen met een overactieve blaas moeten vaker naar het toilet en ervaren een hevige aandrang om naar het toilet te gaan.

Bij aandrangincontinentie voelt u een plotselinge, dwingende aandrang om te plassen, die u niet kunt stoppen. De blaasspier maakt spontane en ongecontroleerde samentrekkingen waardoor de blaas leeg wordt geknepen en ongewild urineverlies optreedt. Ook kan het zijn dat de sluitspier onvoldoende aanspant, waardoor de urine zelfs helemaal niet wordt opgeslagen in de blaas, maar meteen naar buiten loopt. De hoeveelheid ongewild urineverlies kan verschillen van een paar druppeltjes tot de volledige blaasinhoud.

Er zijn verschillende oplossingen voor aandrangincontinentie. Aandrangincontinentie kan worden voorkomen door het gebruik van alcohol, cafeïnehoudende dranken en bepaalde specerijen te vermijden. Deze vorm van incontinentie kan ook negatief worden beïnvloed door overgewicht. De klachten verminderen soms door af te vallen. Vaak wordt er bij het oplossen van aandrangincontinentie gestart met het volgen van een blaastraining; dit begint meestal met het bijhouden van een plasdagboek waarin staat hoe vaak iemand naar het toilet moet en wat, wanneer en hoeveel iemand drinkt. Door het moment van het toiletbezoek uit te stellen wordt door blaastraining het aantal toiletbezoeken gereduceerd tot 8 keer per dag. Blaastraining gaat vaak gepaard met bekkenbodemoefeningen om de bekkenbodemspieren te trainen, en medicijngebruik. Indien de blaastraining na 3 maanden geen voortuitgang boekt, kan er worden gekozen voor een chirurgische ingreep. Een van deze ingrepen is Sacrale Neuro Stimulatie (SNS), waarbij het samentrekken van de blaas wordt geregeld door een klein apparaatje. Een andere mogelijkheid is het vergroten van de blaas door een stukje darmweefsel uit de darmen aan de blaaswand toe te voegen. Tenslotte kan er worden gekozen om de urineleiders om te leiden via de buikwand. De urine gaat in dit geval niet meer direct via de nieren naar de blaas.